เพลงแป๊ะ
(สามชั้น) |
| ทำนอง ของเก่า |
| คิดไปใจหายไม่วายโศก | เหมือนเดือนดับลับโลกไม่แลเห็น |
| จะแลเหลียวเปลี่ยวเปล่าเศร้าทรวงเย็น | ไหนจะเว้นโศกาแสนอาดูร |
| หอมอะไรที่ในสวน | หอมดอกลำดวนกระดังงา |
| หอมกระถินกลิ่นจำปา | เมื่อเวลาเย็นเอย |
| อกเอ๋ยหมายเชยก็แลลับ | เหมือนเดือนดับลับโลกก็เห็นสูญ |
| ยิ่งซ้ำโศกโรคร้ายมาเพิ่มพูน |
โอ้จะสูญสิ้นชื่อเจียวฤาเอย |
| หอมอะไรที่ในดง | หอมดอกประยงค์นางแย้ม |
| หอมพิกุลยี่สุ่นแซม | หอมไม่แรมโรยเอย |
| | |
เพลงแขกสาหร่าย |
ทำนอง ของเดิม บทร้อง
ถนอม นาควัชระ |
| อันเพลงไทยใช่จะไร้ในคุณค่า | หรือด้วยกว่าเขาอื่นนั้นหาไม่ |
| เพลงของเราก็เสนาะเพราะจับใจ | ทั้งยังเป็นสมบัติไทยสืบเนื่องมา |
| (สร้อย)
โอ้เจ้าดอกจำปาของข้าเอย | สีสวยกระไรเลย
กลิ่นหอมชวนเชยชื่นนาสา |
| ตามสายพระพายพัดมา | หอมกลิ่นจำปา
ไม่แพ้บุผผาของใครเลย (เที่ยวกลับ) |
| เรามีชาติถ้าขาดวัฒนธรรม | สิ่งประจำสำหรับชาติเสียแล้วหนา |
| ใช่ว่าไทยจะอยู่ได้ในโลกา | อย่าลืมคิดพิจารณาดูให้ดี |
| (สร้อย)
อันชาติไทยต้องไม่กลายไปเป็นอื่น | ไทยต้องยั่งยืนไทยต้องชมชื่นนิยมไทย |
| ร่วมชีวิตร่วมจิตใจ
ร่วมกันใช้ของไทย | อย่าเห็นของใครดีกว่าเอย |